Wat en wie we hier te horen krijgen is zo’n beetje de nieuwe generatie van Malinese muzikale afstammelingen. Voor wie daar een beetje in thuis is, klinken familienamen als Diabaté en Kuyaté bekend in de oren en jawel: de zangeres van dit trio i Hawa Kasse Mady Diabaté, de balafon wordt bespeeld door Lassana Diabaté en de N’Goni bas is in handen van Madou Kouyaté. De zangeres is de dochter van de in 2018 overleden Kassé Mady Diabaté, die we nog kunnen kennen van zijn samenwerking met Taj Mahal en van zijn bijdrage aan het Songhai-project.

De balafon van Lassana was destijds al te horen op de “Bala”-release en vooral zijn samenwerkingen met het Kronos Quartet, Salif Keita, Toumani Diabaté en Bassekou Kouyaté, die de moeite waard blijven om gehoord te worden. En nu we bij Bassekou zijn aanbeland, gaan we door: Madou is namelijk diens oudste zoon en speelde in dien geweldige groep Ngoni Ba.

Om maar te zeggen: dit trio bezit de vereiste credentials om in de wereld van de muziek met open armen verwelkomd te worden en dat blijkt ook uit de wereldmuziek-hitlijst van maart 2025: deze plaat komt zowaar op n°1 binnen. Nochtans is de plaat niet helemaal nieuw, want reeds opgenomen begin 2023, wat echter niets afdoet aan de kwaliteit van het gebodene: elf nummers, veelal van eigen makelij al zit er ook “Tulunke” tussen, dat geschreven werd door producer Lucy Duran, de muziek-ethnologiste, die flink wat Afrikaanse muziek tot bij onze oren bracht via haar BBC-programma “World Routes”.

Zo’n kleine drie kwartier genieten is dit, heel traditioneel van opzet en inkleding, maar tegelijk flink verfrissend, vanwege de grote plaats die ingeruimd wordt voor de balafon en vooral vanwege de ronduit schitterende stem van Hawa. Er zitten toefjes jazz in de arrangementen en de virtuositeit spat aan alle kanten uit de boxen, zodat je meer dan geboeid luistert van begin tot einde. Begin best bij de titeltrack of bij “Dissa” en U bent gegarandeerd helemaal verkocht. Deze plaat hernieuwt je geloof in de Malinese muziek, waarvan we de voorbije jaren toch iets te veel middelmatig werk te horen kregen. De herleving lijkt ingezet, want deze hier is een erg goeie plaat!

(Dani Heyvaert)